Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
avara — 1. <fars.> 1. is. Heç bir işlə məşğul olmayaraq boş boş gəzən adam, işsizgücsüz adam. Burası xırda alverçilərin və bazar avaralarının dolandığı yer idi. M. İ.. // sif. İş bacarmayan, bir iş yiyəsi olmayan heç şeyə yaramayan. . . Qaraca qız… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərgərdan — sif. və zərf <fars.> Yersizyurdsuz, sərsəri, avara. Sərgərdan adam. – Ata ana nazı ilə böyümüş Budaq indi çox şeyə tamarzı qalırdı. O, avara, səfil və sərgərdan həyat sürürdü. Ə. Vəl.. // Başını itirmiş, çıxış yolu tapa bilməyən. Yazıq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sərgərdan — f. «başı çiynində» avara, boş boşuna, işsiz gücsüz, sərsəri … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
səfil — sif. və zərf <ər.> Daimi yaşayış yeri olmayan, daimi məşğuliyyəti olmayan, səfalət içərisində yaşayan; avara, sərgərdan, sərsəri, veyil. Səfil adam. Səfil həyat sürmək. Səfil yaşamaq. – <Cavanşir bəy Dilaraya:> Sən o səfil rəssamdan… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dağ-daş — is. Yolu olmayan, yaşamaq üçün yararsız olan təpəlik və daşlıq yerlər. <Səlim qızı:> . . Aydəmir də, bilirsən ki, dağdadaşda, ona qızmı yaraşar? C. C.. <Əmiraslan baba:> Bax, o zaman bizim bu Ağbulaq obasına, dağ daşdan keçən darısqal … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heyvərə — sif. və is. 1. Kobud, qanmaz, ləyaqətsiz, tərbiyəsiz, ədəbsiz, zırrama, ağzıyava, ağzıpozuq. Heyvərə adam. Heyvərənin biridir, dindirməsən yaxşıdır. – Qışqırdı bir qədər, zəhərdən acı; Qızışdı getdikcə heyvərə hacı. H. K. S.. // Bəzən söyüş kimi… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yer — is. 1. Üzərində sakin olduğumuz planet: Yer kürəsi (bu mənada böyük hərflə). Ay Yerin peykidir. Yerlə Günəş arasında 150 milyon kilometr məsafə var. Yer Günəş ətrafında fırlanır. 2. Quru (su səthi müqabili). Dənizdən yer görünmürdü. 3. Yer… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sazanda — (Cəbrayıl) avara, sərgərdan ◊ Sazanda qalmax – avara qalmax. – Axşamacan sazanda qalmışam … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
dağ — 1. is. 1. Yerin hündür, dik, yamaclı və zirvəli hissəsi. Qafqaz dağları. – Dağ dağa rast gəlməz, adam adama rast gələr. (Ata. sözü). Adətən ətəyi, yamacları və zirvəsi nisbətən aydın görünən hər hansı bir yüksəkliyə dağ deyilir. «Ümumi fiziki… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hillayi — (Salyan) avara, sərgərdan. – Hillayıya qoşılarsan, sən də hillayi olarsan … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lələvün — (Lənkəran) avara, sərgərdan … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
